خطاط، گیج، چتر، دست

خطاط، گیج، چتر، دست

عشق چون دید که بوسید لبت را باران

دست خطاط مرا چتر پر از غیرت کرد...

وای! دست مهربانت را...نرگس سادات اصفا

وای! دست مهربانت را 

من گرفته ام یک بار!...

نیزار جانش لب فروبست از حکایت...نرگس سادات اصفا

وقتی میان آسمان ها و زمین ماند 

آواره ای مهمان ابر و باد و پاییز

شاخه، رسیدن، هفت خط، چشم

شاخه، رسیدن، هفت خط، چشم

 

می_رسد روزی که خنجر می کشم

هفت_خط شیشه را سر می کشم

حکایت شب ظوفان و غصه هایت را...نرگس سادات اصفا

حکایت شب طوفان و غصه هایت را

برای ساحل سنگی مگو مگو دریا

ما دل‌شدگان، گمشده در بود و نبودیم...سید حسین رضوی پور

ما دل‌شدگان، گمشده در بود و نبودیم

یعنی ز ازل تشنه‌ی دیدار تو بودیم

خوشا آن دم که مجنونی برِ جانانه می میرد...سید حسین رضوی پور

خوشا آن دم که مجنونی برِ جانانه می میرد

به گردِ شمع می گردد، چونان پروانه می میرد

شبیه شاخه ی پیچک گرفتارم به گیسویی...سید حسین رضوی پور

شبیه شاخه ی پیچک گرفتارم به گیسویی

که می پیچد به پای من چو می ریزد به هر سویی

چون آفتاب از افق خون برآمدی...سید حسین رضوی پور

چون آفتاب از افق خون بر آمدی

پرواز عشق کرده ای و بی پر آمدی

واژه، غریب، بادبادک، عبور

 

واژه، غریب، بادبادک، عبور

 

 

 

بادباکی که در عبور خود

تلخ می شود غریب، کم نبود