محمد صادق زمانی
شنبه, ۱ آبان ۱۳۹۵، ۱۱:۰۳ ب.ظ
جان من، مال منی یا که فقط رؤیایی؟!
این چه سرّیست که بی حصر، تو بد زیبایی!
در ریاضی عددی نیست که قادر باشد
بر زبان آوَرَد اندازه یِ این گیرایی
بد غلط می کند آنکس که شبیه ات باشد
نازِ شستت بُتِ من، سَمبُلِ خوش سیمایی
ای تو آرامشِ بعد از غمِ بی معشوقی
در به راه آوَریَم ناجیِ بی همتایی
در خیالات خوشم مال منی، می بینی؟
عشقِ این شاعر خوشباورِ دل تنهایی
