من را ز طعم زندگی ام سیر کرده ای سید حسین رضوی پور

:

من را ز طعم زندگی ام سیر کرده ای

در کودکی درون مرا پیر کرده ای

هر چند که خسته است به پا خواهد خواست...سید حسین رضوی پور

هر چند که خسته‌است، به پا خواهد خواست

زنجیر به دست است، به پا خواهد خواست

شبیه برف خزانم که زود باریده...سید حسین رضوی پور

شبیه برف خزانم که زود باریده

شبیه کوه، که دامان برف پوشیده

ما دل‌شدگان، گمشده در بود و نبودیم...سید حسین رضوی پور

ما دل‌شدگان، گمشده در بود و نبودیم

یعنی ز ازل تشنه‌ی دیدار تو بودیم

خوشا آن دم که مجنونی برِ جانانه می میرد...سید حسین رضوی پور

خوشا آن دم که مجنونی برِ جانانه می میرد

به گردِ شمع می گردد، چونان پروانه می میرد

شبیه شاخه ی پیچک گرفتارم به گیسویی...سید حسین رضوی پور

شبیه شاخه ی پیچک گرفتارم به گیسویی

که می پیچد به پای من چو می ریزد به هر سویی

چون آفتاب از افق خون برآمدی...سید حسین رضوی پور

چون آفتاب از افق خون بر آمدی

پرواز عشق کرده ای و بی پر آمدی